Als WFH verandert in RTO, worden moeilijke vragen voorzien van nog ingewikkeldere antwoorden.
Wat klonk als een videoconferentiecampagnebelofte uit Marketing 101 was natuurlijk de wereldwijde pandemie uit de hel en de oproep om thuis te werken. Terug in 2020 waren de voordelen van de revolutie van thuiswerken de enige bemoedigende troost toen COVID de zakenwereld hard trof. Bedrijven verzamelden zich om te zien wat er op afstand, veilig en effectief kon worden gedaan. Werknemers deden hun best, van degenen met extra kamers en gigabitverbindingen tot degenen met krappe woonomstandigheden, gespannen relaties, inadequate internet/uitrusting/kinderopvang. Met welk doel, en wat nu?
Geen vermoeiende woon-werkverkeer, lagere overheadkosten, meer werktevredenheid, meer vrijheid, hogere productiviteit en nog veel meer.
Kinderen en katten die langs de lens kruipen en Teams-vergaderingen binnenlopen. Een laptop in de ene hand, koffie in de andere, worstelen om een plek te vinden in een druk huis om een geïmproviseerde ‘kantoor’ op te zetten. Constante onderbrekingen door huishoudelijke verplichtingen en een volle werkagenda vanuit een druk kantoor… klinkt dat bekend? De eerste dagen van het aanpassen aan thuiswerken waren een jungle van uitdagingen en veranderingen. Maar we raakten eraan gewend, en na verloop van tijd vonden velen het zelfs prettiger. Zozeer zelfs dat er nu mensen actief weerstand bieden tegen oproepen om terug te keren naar het ‘traditionele’ werkmodel, dat plotseling ouderwetse idee waar werk stevig verbonden was met een werkplek.
“Doen alsof je ergens anders werkt” was de minachtende reactie van een CEO toen hem werd gevraagd naar zijn besluit om de WFH-‘privileges’ van zijn personeel in te trekken. Andere leiders zijn minder bot dan Elon Musk natuurlijk – tenminste in het openbaar – maar hoe gaan zij om met dit heikele onderwerp?
Sociale binding en effectieve communicatie
We zijn allemaal menselijk, wat betekent dat we sociale dieren zijn die zijn gebouwd voor peerbinding door middel van communicatie en aanraking. Onze non-verbale signalen en gebaren dragen naar verluidt een forse 70% van de boodschap over aan onze medemensen, wat zelfs de meest hi-res Teams-vergadering niet getrouw kan overbrengen. In een kantoorruimte is het te gemakkelijk om de non-verbale signalen te vergeten, de handdrukken en de ontmoetingen, lunches en spontane gesprekken die plaatsvinden wanneer mensen samenkomen, opgewonden door het gelukshormoon oxytocine. Maar ze spelen een belangrijke rol in ons vermogen om effectief samen te werken.
De ‘wellness’ kaart spelen
Veel bedrijven zwaaiden met de welzijnsvlag van werknemers toen de pandemie uitbrak, waarbij ze hun loyaliteit aan ethische en HR-overwegingen benadrukten door mensen ‘toe te staan’ de nationale richtlijnen te volgen, weg te blijven van gedeelde ruimtes en thuis aan de slag te gaan. Datzelfde ‘welzijn’ wordt nu aangehaald door serieus kijkende werknemers die “aarzelen om zichzelf of anderen in gevaar te brengen”, en erop aandringen dat ze het bedrijf vanuit huis dienen of proberen werkgevers te onderhandelen naar een hybride 3-daagse werkweek.
Een Harvard Business Review survey1 uit 2021 vond dat 32% van de werknemers niet terug wilde naar kantoor, terwijl 21% geen dag meer thuis wilde werken. Dezelfde onderzoekers ontdekten dat degenen die terugkeerden naar het werk, vaker promotie kregen, terwijl thuiswerkers werden gepasseerd omdat ze ‘uit contact met het kantoor’ waren.
Wat het beste is voor het bedrijf voelt misschien niet goed voor werknemers, vooral na twee chaotische jaren van vervaagde of ronduit gecompromitteerde werk/privébalans.
Bedrijfskantine
Sommige bedrijven kunnen natuurlijk een remote workforce soepel beheren, besparen op kantoorruimte (en in sommige gevallen zelfs kantoorruimte volledig sluiten of verkopen). Als je een klein bedrijf bent met een hecht team, kun je vertrouwen op regelmatige face-to-face bijpraatsessies en strategiebijeenkomsten. Als je een gedecentraliseerde multinational bent met intercontinentale satellietkantoren, kan het zijn dat je managers worden begroet met de klacht: “Waarom zou ik naar kantoor komen als de helft van mijn dag al op Teams wordt doorgebracht? Ik kan het net zo goed vanuit mijn keuken doen.” Dus, hoe kunnen bedrijven hun mensen overtuigen om zich aan te kleden en op te komen dagen? Met zoveel variabelen om te overwegen, is het geen wonder dat er geen one-size-oplossing is.
Voor sommige prominente bedrijven komt de terugkeer naar kantoor misschien nooit. Airbnb heeft beroemd een ‘live and work anywhere’-beleid2 uitgeroepen, waardoor werknemers een nieuwe carrière-autonomie krijgen waar de meesten van ons alleen van kunnen dromen. Terwijl anderen, zoals Apple, zijn overgestapt van het hybride model naar een meer dwingende 3-daagse kantoorverplichting. Die verplichting heeft al geleid tot het ontslag van minstens één prominente leider, toen Ian Goodfellow, Apple’s Director of Machine Learning, in mei van dit jaar zijn ontslag indiende.
En het antwoord is…
Inderdaad, over de hele wereld beslissen kenniswerkers of ze überhaupt willen werken voor bedrijven die erop staan dat ze fysiek op hun werk verschijnen. Het is een risicovol spel, waarbij sommige werkgevers nu minder betalen voor thuiswerkers dan voor hun kantoorcollega’s, en sommige werknemers (zoals Ian Goodfellow) overstappen naar groenere weiden. Het lijkt erop dat de eeuwenoude vraag “Hoe leuk vind je je werk” blijft, bijgewerkt met een voorbehoud: “hoe makkelijk zou het zijn om een betere te vinden?”
